آنچه در زیر می خوانید مصاحبۀ سایت خبری موسیقی فارس است با پوریا شیرین گو، رهبر ارکستر سفیدکوب و مدرس سازهای کوبه ای آموزشگاه موسیقی هنر پارسه پوریا شیرین گو مدرس تنبک و سازهای کوبه ای از سال ۹۰ فعالیت حرفه ای خود را در زمینه تدریس و آموزش کودک آغاز کرده است ؛ این مدرس در سال ۹۰ نخستین ارکستر کوبه ای کودکان را تشکیل داد. این ارکستر که در سالن پرورش فکری کودکان و نوجوان رونمایی شد ،۱۷ دی ماه در سالن ارسباران نخستین اجرای رسمی خود را برگزار کرد، به همین بهانه با این هنرمند گفتگویی داشتیم که در ادامه می خوانید: از چه سالی فعالیت های خود را شروع کردید؟ از سال ۹۰ با تحقیق بر روی کودکان ایرانی وآموزش آنها فعالیت های حرفه ای خود را آغاز کردم ؛ سال ۹۱ پروژه ارکستر سفید کوب شکل گرفت؛ از آن زمان به این فکر افتادم که چرا کودکان ما نباید همانند کودکان خارجی به طور حرفه ای کار کنند؛ با آنالیزروانشناسی وتحقیقاتی که انجام دادم به این نتیجه رسیدم که در تمام دنیا کودکانی هستند که کودکانه رفتار نمی کنند ؛ به این ترتیب از آنها استفاده کردیم و تلاش کردیم آنها راشکوفا کنیم؛ خدا رو شکر سال به سال هم توانستیم در این زمینه پیشرفت کنیم. وقتی وارد موسیقی شدم و عاشق ساز تنبک بودم ، برای پیشرفت تصمیم گرفتم روی کودکان سرمایه گذاری کنم. چون حمایتی در این زمینه وجود نداشت به سراغ این موضوع آمدم ودیدم پتانسیل این کار را دارم ومی توانم از پس کار بربیایم ؛با تجربه هایی که کم کم بدست آوردم و بادیدن کودکان انرژیم مضاعف شد. با این تفاسیر شما معتقدید که نخستین ارکستر کوبه ای را در کشور ابداع کرده اید؟ خیلی ها معتقدند ما هم ارکستر کودک را تشکیل دادیم ولی من به دلایلی این نظر را رد می کنم نخست استفاده از نوازندگان بزرگسال در این ارکستر، دوم استفاده از ساز ووسائل خارج از کوبه ای و سوم اینکه کار آنها آماتور وکودکانه بوده نه حرفه ای . ارکستر کوبه ای کودک ما کاملا حرفه ای است ؛ با دیدن این ارکستر باور نمی کنید که کودکان به طور حرفه ای در آن ساز می زنند. لطفا کمی هم درباره اجراهای این ارکستر توضیح دهید؟ از سال ۹۱ با ۵ نوازنده اجراهایی داشتیم در سالهای بعد تعداد نوازندگان افزایش یافت و به ۸ نفر رسید؛ تمام نوازندگان ما کودکان زیر ده سال هستند و اینکه صرفا سازها همه کوبه ای بود.سال ۹۴ در کانون پرورش فکری کودک و نوجوان از این ارکستر رونمایی شد. در هنگام رونمایی قطعه ای کاملا کوبه با ریتم های ایرانی وخارجی توسط این کودکان نواخته شد که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. حسن کار ما تنوع سازبندی بالا بود ،ما در این اجرا از سازهایی چون تنبک ،کاخن و… استفاده کردیم که نتایج خوبی هم در بر داشت. این اجرا نخستین اجرای رسمی ما بود . ۱۷دی ماه هم طی یک ساعت در فرهنگسرای ارسباران این گروه اجرایی داشت.در این کنسرت ۲۷ نوازنده کودک در ۱۸ لاین صوتی ۹ قطعه را اجرا کردند.، که بسیار مورد توجه قرار گرفت. بعد از کنسرت گروه ما برای اجراهای مشابه دعوت شد به این ترتیب توانستیم این پروژه را به ثمر برسانیم. کار با کودکان سخت نبود یا بهتراست بگویم چگونه توانستید سازهای کوبه ای را به کودکان آموزش دهید؟ سال ۹۰ که قصد داشتم وارد کار کودک شوم دیدم بهترین آموزش برای آنها آموزش ریتم است واین آموزش باید با سازی باشد که کودک را درگیر تکنیک های اجرایی نکند ؛ چون کودکان زیر ده سال هنوز عضله دستشان تکمیل نشده است ونمی توانند انگشتان خود را راه بیاندازند؛ به خاطر همین رفتیم سراغ سازهایی که از لحاظ تکنیکی می تواند ساده باشد وپیشرفت خوبی هم داشته باشد؛به چند ساز از جمله ساز کاخن رسیدیم؛ با توجه به تنوع ومدل های این ساز، با الهام از آن شروع به طراحی سازی با چند صدای متفاوت کردم ، که کودک به راحتی بتوانداز آن استفاده کند ؛ به دو ساز رسیدم اما در ژانر کودک مورد استفاده نبود در نهایت به ساز دابل کاخن رسیدم . ما در این ساز ۵ صدای متفاوت داریم که کودک با تکنیک های ساده اصطلاحا کف دست و ضربه های ساده می تواند از این ساز استفاده کند. بعد از طراحی این ساز متد آموزشی آن هم نوشتم ، کتاب دابل کاخن به زودی منتشر می شود. هدف من از نوشتن این کتاب این بود که تنها ساز کافی نیست ؛ ضعف ما متد آموزشی است کتاب های آموزشی ما باید شامل شاخه های مختلف روانشناسی آموزشی ، فیزیولوژی دست مخصوصا در ژانر کودک و… باشد. من با اساتید خارجی مثل استاد حکیم لودین و ایرانی چون فربد یدالهی ، محمد شعبانی و سودابه سالم در این زمینه صحبت هایی انجام داده ام خیلی از دوستان کمک کردند تا این پروژه به ثمر برسد. چه برنامه ای برای آینده گروه کوبه ای کودکان در نظر گرفته اید؟ طی فراخوانی می خواهیم از سراسرایران نوازندگان زیر دوازده سال را برای ارکستر کوبه ای خود جمع کنیم؛ بعد از انتخاب وآموزش ، آنها می توانند به ارکستر ورود پیدا کنند؛ در ادامه قصد داریم گروه را به ارکستر بزرگ کوبه ای تبدیل کنیم .افقی که برای گروه می بینم این است که ما بتوانیم این ارکستر را در چند گروه سنی داشته باشیم و در نهایت وقتی همه بچه ها به سن ۲۰ سالگی می رسند بتوانند خودشان گروه بزرگسال این ارکسترال را تشکیل دهند تااین گروه پویا وزنده بماند . تشکیل ارکستر کودک در مقایسه با ارکسترهای بزرگسال در کشور ما چقدر مورد حمایت وتوجه قرار می گیرد؟ در کشور ما تا کنون کسی دید حرفه ای به کودک نداشته است؛ حتی آموزش گاههایی که در این زمینه تخصصی کار می کنند خیلی دوست دارند که کودک کودکانه ادامه دهد ؛ در نهایت در هنر ستان موسیقی دوره می بینند. برخی از بچه ها در برخورد اجتماعی مانند بزرگان و افراد حرفه ای کار می کنند؛ معتقدم نباید به زور آنها را کودکانه کنیم؛ باید در ژانر خودشان کار کنند ضمن اینکه تمرین موسیقی مخصوصا پر کاشن و سازهای کوبه ای موجب شادی و سرزندگی است . برای دیده شدن چنین گروههایی و حمایت مسئولان از آنها چه پیشنهادی دارید؟ در تمام دنیا روی کودک سرمایه گذاری می کنند ولی متاسفانه در ایران ابتدا چیزی را به ثمر می رسانند سپس از آن حمایت می کنند؛ چند پروژه پیشنهاد دادم یکی از آنها بحث موسیقی درمانی برای کودکان محک بود که هیچکدام مورد استقبال قرار نگرفت. در کشور ما پس از دیده شدن و به نتیجه رسیدن حمایت هایی صورت می گیرد، اغلب حمایت هایی که نسبت به کار خودم دیدم تمدیدی بوده است تا آنکه کسی قدمی بردارد واتفاق خاصی بیافتد. سخن پایانی ؟ کتاب آموزش تنبک مخصوص کودکان زیر ۷ سال یکی دیگر کتاب هایی است که مراحل چک نویس آن را به اتمام رساندم ، سال آینده به چاپ می رسد . علاقه مندان به یادگیری و آشنایی با سازهای کوبه ای نزد استاد پوریا شیرین گو می توانند با شماره تماس 88302969 (آموزشگاه موسیقی هنرپارسه) تماس حاصل فرمایند.